“Holy Blues, Gospel Blues, Supramundane Blues!…” 

In de geschiedenis van de Amerikaanse muziek zijn de Reverends (Rev., Eerwaarde, Geestelijke) al heel lang een begrip. Een van de meest gekende in de wereld van de blues is “Blind” Gary Davis (1896-1972) of, van “nu” -én hebben voor Rootstime al de revue gepasseerd!- Rev. Billy C. Wirtz, Rev. KM Williams, Rev. Peytons (Big Damn Band), Rev. Shawn Amos en Rev. Snake Oil Co. Uit NYC komt het “buitenissig kind”, Rev. “Freakchild” (aka Rev. Lovechild, Rev. Fairchild, Bhoomisparsha, Swaraj, Fordham, Cleophus James, Fleetwood, Sal Paradise, Floyd Graves…). Over hem gaat het hier verder in mijn verhaal.

“Music is my religion. Through a song I seek transcendence!...”

Freakchild groeide op in de staat Hawaii, waar hij al heel jong met muziek te maken had. Via zijn moeder, die een klassiek geschoolde pianiste was en ook via zijn vader, die van bluesmuziek hield. Hij studeerde af aan de universiteit van Boston, waar hij diploma’s filosofie en godsdienst haalde. Freakchild is een boeddhist en vindt dat muziek ook religie is. Zijn theorie is “dat boeddhisme en blues twee middelen zijn, om het lijden onder de mensen te confronteren met de waarheid en de werkelijkheid…”. Freakchild is iemand die zich, naast het spirituele, als muzikant en singer-songwriter met muziek bezighoudt, waarin elementen van psychedelische muziek, Country en Blues terug te vinden zijn.

Freakchild speelde eerst in de alternatieve rockband Soul Coughing, van frontman en singer-songwriter Mike Doughty. In Boston richtte hij later zelf de roots rock jam band Bananafish op. De andere bands waarin hij ook speelde waren The Neptune Ensemble, The Soul Miners, The Lucky Devils en The Cosmic All-Stars. Verder was hij ook solist in het Metro Mass Gospel Choir. Freakchild trad ook enkele jaren op in Broadway Street, Manhattan, NY, daar waar er veel hippies waren en, in oude keten met veel drugsverslaafden, hoertjes en hier en daar een blues fan.

In 2001 brengt Freakchild zijn eerste soloalbum ‘Blues & Spirituals’ uit. Daarna volgt in ‘Hymn Hustler’ (2001) en ‘Time Passes Strangely’ (2004). Om de rij af te maken moeten we aanvullen met ‘God Shaped Hole’ (2010), ‘Chaos & Country’ (2013), ‘Hillbilly Zen-Punk Blues’ (2015), ‘Illogical Optimism’ (2016) en ‘Dial It’ (2018). Voor ‘Dial It In’ trok hij opnieuw naar de Excello Studios in Williamsburg, Brooklyn waar hij zich liet helpen door o.a. de NY’er en multi-instrumentalist Hugh Pool. Pool was niet alleen opnieuw co-producer van het album, maar is op het album ook de mondharmonicaspeler en lap steel gitarist. Drummer was de bekende Chris Parker, die al dingen deed samen met Paul Butterfield, John Hammond Jr., Bob Dylan en wijlen Joe Cocker (1944-2014). Verder waren ook Mark Karan (gitaar), Hazel Miller (zang), Brian Mitchell (piano) & Jay Collins (sax) in de studio aanwezig.

Op de website van Reverend Freakchild wordt zijn muziek omschreven als “psychedelische country blues”. Om te weten waar hier de bel hangt, moet ge een bezinningstocht doorheen zijn albums doen. Een kans die zich o.a. hiervoor aanbiedt is zijn 2020-release, zijn twaalfde album, ‘Bodhisattva Blues’ (dat we hier al eerder recenseerden).

Toen hem werd gevraagd, wat bedoel je met het prediken van de blues, antwoordde dominee Freakchild: “Er waren veel vroege blues muzikanten, zoals dominee Gary Davis en Son House, die ofwel predikers waren, die bluesman werden of bluesman, die predikant werden. Voor hen was er niet echt een grens tussen zaterdagavond en zondagochtend. Dat is waar mijn muziek uit put…".

“SUPRAMUNDANE: alternative belief systems, being or situated above the mundane world, transcending our system, celestial …” 

Ondertussen werd in maart ‘Supramunde Blues’ -een verzameling van 28 tracks op twee cd’s- uitgebracht. “Supramundane” als begrip betekent “zijn of gesitueerd zijn boven de wereld of boven ons systeem – behorend tot de spirituele wereld, bovennatuurlijk…”.

‘Supramundane Blues’ is een verzameling van 13 gospelfavorieten en liedjes geïnspireerd door geloof en de zoektocht naar goddelijke verlichting die het scala aan stijlen omvat, van Delta Blues tot funk, soul, moderne jamband, rock en Americana, plus een bonusschijf, Psychedelic Trip Hop Mass.

The Reverend nodigde opnieuw verschillende gelijkgestemde zielen uit om zich bij hem te voegen op zijn missie om het woord van vrede, liefde en verlossing te verspreiden, waaronder gitaristen Kevin Griffin (de meditatieleraar van The Rev) en Mark Karan (Rat dog), toetsenist Steve Sirockin, Malcolm "The Minister of Bass" Oliver, drummer Chris Parker (Aretha Franklin, Donald Fagen, Quincy Jones, Brecker Brothers), percussionist Jason Hann (String Cheese Incident), producer en multi-instrumentalist Hugh Pool, en de Grammy-genomineerde zanger en harmonicaspeler, de sympathieke The Reverend Shawn Amos.

De opener “Preachin’ the Blues”, een nummer van Eddie James “Son” House Jr. (1902-1988), is een eerste akoestisch solonummer. Het gaat terug naar de jaren dat dominee Freakchild op zondag blues en spirituals zong in de hippie-hangout van NYC, Tobacco Road. Hij zendt daarna met de door hem bewerkte traditional “Crying Holly” een oproep tot aanbidding uit, waarmee hij ook aan het nummer van Bill Monroe & the Bluegrass Boys een elektrische update geeft. “Personal Jesus”, een nummer dat Martin L. Gore schreef, is briljant in zijn vette eenvoud en zal ongetwijfeld een radiofavoriet worden. Zijn creativiteit is eindeloos en gaat verder met een opwindende jam-bandversie van “See that his Grave is Kept Clean”, Blind Lemon Jefferson’s Texas Blues-klassieker uit 1928. Hier wordt de lap steel-tussenkomst gedaan door Drew Glackin. Hierna volgt er Don Nix’ “Everybody Wants to Go to Heaven”, de blues standaard die door Albert King getransformeerd werd. “Blind” Willie Johnson (1897-1945) was een Amerikaanse gospelblueszanger, gitarist en evangelist. Zijn krachtige “borststem” zang, slide-gitaarvaardigheid en originaliteit hebben generaties muzikanten beïnvloed, waaronder ook The Rev, die hier een swingende versie van zijn “Soul of a Man?” neerzet. Hij voegde een paar nieuwe oneerbiedige verzen aan het nummer toe, wat hem vergeven moge zijn. Op de Freakchild original “Faktors of Awakening” sluit Kevin Griffin zich bij hem aan op lead gitaar en zang. The Rev brengt vervolgens “Jesus Just Left Chicago” van William Frederick Gibbons, die hij herwerkte tot -dixit Rick J. Bowen, die me inspireerde voor deze recensie in zijn artikel dat hij voor promotor Blindraccoon schreef) “een ruimtelijke en contemplatieve akoestische religieuze publicatie”. Mark Karan neemt dan de eerste gitaar over op de traditionele hymne “Good Shepherd”, die door Jorma Kaukonen bewerkt werd. Hij blijft trouw aan de psychedelische folkrockversie van Jefferson Airplane uit 1969. De zuidelijke gospelstandaard “Working on a Building”, hier bewerd door The Rev. zelf, werd al dikwijls door een breed scala van artiesten opgenomen, van The Carter Family tot Elvis, BB King en John Fogerty. Op de Soul/Rock-groover “Keep on Praying” van Jake La Botz werkt hij samen met de sympathieke -door ons hoog in het vaandel geschreven- medebroeder van het geloof The Reverend Shawn Amos, die zijn zang en gruizige mondharmonica leent aan dit geestig en sardonisch nummer. Dominee Freakchild doet dan een beroep op de woorden van zijn held wijlen dominee Gary Davis in zijn nummer “It’s Gonna Be Alright”, waarmee hij het bijeenbrengen van de gelovigen voor de vreugdevolle zegen als een plicht beschouwt. In de finale “Seven Billion Light Years Old” versmelt The Rev uitspraken en muziek tot een universele spirituele potpourri. Halleluja!...

“PSYCHEDELIC: derived from the Ancient Greek word psyche (soul) and dēloun (to make visible, to reveal, mind-manifesting…””

De korte track list van cd2 lijkt op inhoud van een missaal, die je vond in een Rooms-Katholieke kerk in de jaren zestig, toen de pastoor nog met de rug naar de gelovigen gekeerd en in het Latijn de duivel verdreef. Het Kyrie (eleison) is een gebed en betekent vrij vertaald “Heer, ontferm u over ons”. De “Kyrie” waar Rev. Freakchild mee opent, komt niet onmiddellijk als een gebed, maar als een wat chaotische jam inclusief blètende schapen en gesjirp van vogels over. Zijn “Gloria”, “Credo”, (vooral) “Sanctus” en (surtout, vive la France!) “Angus Dei” bieden voldoende stof om verder na te denken en te mediteren.

“Have you ever thought you have might be Jesus Christ? Really thought it?...”

Met Rev. Freakchild is een nieuw album nooit een feit op zich, maar een beleving die moet helpen om een beter mens te worden. Met ‘Supramundane Blues’ opent Reverend Freakchild ook nu weer waarschijnlijk bij velen de mond en geest. Zijn psychedelische blues zal je zeker verwonderen, doen luisteren en beseffen dat nog niet alles gezegd is.

“With Rev. Freakchild a new album is never a fact in itself, but an experience that should help to become a better person. With ‘Superamundane Blue’ the Rev. probably opens the mouths and minds of many again. His psychedelic blues will certainly amaze you, make you listen and realize that not everything has been said yet…“ (ESC – rootstime.be)

Eric Schuurmans

Album track list SUPRAMUNDANE BLUES: 01. Preachin’ the Blues [Eddie James “Son” House Jr.] – 02. Crying Holly [traditional, arr. by Rev. Freakchild] – 03. Personal Jesus [Martin L. Gore] – 04. See that his Grave is Kept Clean [Blind Lemon Jefferson] – 05. Everybody Wants to Go to Heaven [Don Nix] – 06. Soul of a Man? [Blind Willie Johnson w/ add. lyrics by Rev. Freakchild] – 07. Faktors of Awakening - 08. Jesus Just Left Chicago [William Frederick Gibbons] – 09. Good Shepherd [traditional, arr. by Jorma Kaukonen] – 10. Working on a Building [traditional, arr. by Rev. Freakchild] -11. Keep on Praying [Jake La Botz] – 12. It’s Gonna Be Alright [Rev. Gary Davis] – 13. Seven Billion Light Years Old | Album track list PSYCHEDELIC TRIP HOP MASS: 01. Kyrie – 02. Gloria – 03. Credo – 04. Sanctus – 05. Angus Dei / Music/Lyrics by: Rev. Freakchild or as [noted] ℗ & © 2021 -| Album credits: Reverend Freakchild: vocs, guitars, harmonica / Chris Parker: drums, percussion / Matt Rae: lead guitar (2) / Hugh Pool: harmonica, lap steel, theremin & b-vocs (3,6,9), bass (3,6,11) / Lily Pool: b-vocs (3,9) / Jon “Bones” Ritchie Johnson: double bass (4,10) / Patrick Carmichael: drums (4,10) / Drew Glackin: lap steel (4) / Malcolm “the Minister of Bass” Oliver: bass (5,9,11,12) / Steve Sirockin’: organ, keys (5,8,12) / Jason Hann: percussion (5,11) / Marc Karan: lead guitar (5,9) / Lisa Marie: b-vocs (6) / Kevin Griffin: vocs, lead guitar, bass (7) / Reverend Shawn Amos: harmonica, b-vocs (11, 13) / Paul Soderman: b-vocs (12)

Discography REVEREND FREAKCHILD: Supramundane Blues / Psychedelic Trip Hop Mass (2CD) [2021] | Bodhisattva Blues, feat. Melvin Seals, Mark Karan, Robin Sylvester, Hugh Pool & Chris Parker [2020] | Dial It In [2018] | Illogical Optimism [2016] | Hillbilly Zen-Punk Blues [2015] | Chaos & Country [2013] | God Shaped Hole [2010] | Times Passes Strangely (EP) [2004] | Hymn Hustler [2001] | Blues & Spirituals [2001] |